شهرام درویش
نوشته شده در تاريخ سه شنبه 24 تير 1393برچسب:شعر شهرام درویش, توسط شهرام درویش |
به شیشه ی اتاقم می کوبد
پرنده را
سوسوی چشم های برافروخته ی من
این تنها چراغ روشن دهکده
من دچار پيله
روزها كز كرده
مشق شب ها ترديد
ترس ها پرسه زنان در تن من
با ل ها يی دارم
که به رنگ جمعه است.
تا شیفته ی یک رخ گندمگون شد
از نسل زمین گیر چه دل ها خون شد
بر سینه ی فردوس که دست رد زد
تردید نکن که جد ما مجنون شد
شهرام درویش